Πριν από ένα μήνα πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το εκπαιδευτικό σεμινάριο “Theatre of The Oppressed as a tool in Youth Exchanges”, από την άτυπη ομάδα νέων ActArt. Ο γενικός στόχος του σεμιναρίου ήταν να αυξήσει την εξειδικευμένη χρήση της μεθοδολογίας του Θεάτρου του Καταπιεσμένου στις Ανταλλαγές Νέων, ενώ οι συγκεκριμένοι στόχοι του ήταν να αναδείξει τους τρόπους με τους οποίους η μεθοδολογία του Θεάτρου του Καταπιεσμένου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο σε Ανταλλαγές Νέων, να παράσχει στους συμμετέχοντες τον χρόνο και τον χρόνο να εξασκήσουν τις διάφορες μεθόδους ώστε να είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν αυτές τις μεθόδους στο έργο τους με τους νέους και να δημιουργήσει έναν χώρο ανταλλαγής εμπειριών και βέλτιστων πρακτικών για τη δημιουργία ενός δικτύου για τη μελλοντική ανάπτυξη των συμμετεχόντων και τις οργανώσεις τους. Στο σεμινάριο συμμετείχαν συνολικά 34 άτομα από την Ισπανία, τη Γερμανία, τη Λετονία, τη Σλοβενία, τη Βουλγαρία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Κύπρο, τη Ρουμανία, την Τουρκία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Πολωνία, την Εσθονία και την Ελλάδα και το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το Erasmus + μέσω του ΙΝΕΔΙΒΙΜ.
Καθ ‘όλη τη διάρκεια του σεμιναρίου η ActArt μαζί με τους έμπειρους συνεργάτες της, παρουσίασε ένα μεγάλο εύρος της μεθοδολογίας του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, ενώ οι συμμετέχοντες μοιράστηκαν το αντίστοιχο υπόβαθρο τους και τις απόψεις και προσεγγίσεις τους στη δουλειά με τους νέους. Είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, αλλά και o ένας για τον άλλο.
Ως ActArt, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε περισσότερα από τους εκπαιδευτές μας και τους υπέροχους συμμετέχοντες μας. Αισθανόμαστε κουρασμένοι αλλά ικανοποιημένοι, λίγο άδειοι, αλλά πολύ γεμάτοι, νοσταλγικοί αλλά εντελώς έτοιμοι για μελλοντικά σχέδια. Αισθανόμαστε ενδυναμωμένοι και ακόμα περισσότερο αφοσιωμένοι στη δημιουργία γόνιμων σχεδίων που φέρνουν κοντά τους νέους και όσους εργάζονται μ’ αυτούς ώστε να συζητήσουν, να δημιουργήσουν και να εκφραστούν μαζί μέσω της τέχνης.
“While some people make theater,” λέει ο Μποάλ, “we are all theater.
